Nazomerplaatjes

Bijna herfst? Nee, dat doen we nog niet, het is eind augustus en we krijgen nog mooi weer. Kijk eens, dit is het vijvertje weer. Zie je het water? Nee, dat is niet te zien door de dwergbamboe en de papyrus in het midden.

Een vliegenzwam!

Sedum, de lieve nazomergast, krijgt steeds meer roze bloemetjes

Een vlindertje op asters

Gestrande walvissen? Nee, gelukkig niet. Courgettes!

En de eerste herfstbladeren tot besluit.

Geen "Lied ohne Worte" maar een foto mèt woorden

Wanneer ik aan het eind van de middag naar buiten loop, regent het een beetje. De bushalte is vlakbij dus ik neem niet de moeite mijn paraplu te pakken. Wanneer ik eenmaal in de bus zit, gaat het steeds harder regenen. Als ik eruit wil om over te stappen, verontschuldigt een heer zich "dat hij normaal wel even uit de bus zou stappen, maar dat nu toch liever niet doet." Ik heb inmiddels al gehoord en ook gezien dat het echt heel hard regent. Dus trek ik de capuchon van mijn regenjack over mijn hoofd, doe mijn armen uit de deur van de bus, steek mijn paraplu op en spring daarachteraan.
De bus rijdt met veel geruis weg, want er ligt inmiddels een aardige laag water op straat. Ik steek over en ga in de abri staan om op de bus naar huis te wachten. De regen ratelt op het dak, klettert op straat en wordt zo af en toe in bijna horizontale richting meegenomen door de wind. De regendruppels die dan het dichtst bij het rode asfalt zijn, lijken op glimmende parels. Ze rollen over het wegdek; eromheen is een nevel van veel fijnere druppels. Alles is in een grijs waas gehuld.
Wat zou ik graag een foto maken! Maar zelfs met mijn paraplu onder het afdak blijf ik met moeite droog en als ik mijn camera uit mijn tas wil halen, moet ik zo bewegen dat ik onder het afdak vandaan kom.
Ik blijf maar stilletjes staan en geniet van alle regengeluiden en het schouwspel van regendruppels en regenvlagen.
Wanneer ik later uit de bus stap, schijnt de zon alweer en tovert hij lichtjes in alle regendruppels op bomen en struiken. En het ruikt lekker, naar regen!

The untouchables

Dit is de kleine berenklauw, een lid van de schermbloemenfamilie. Ik denk tenminste dat het de kleine is, want de grote kan tussen de 3 en 4 meter hoog worden. De kleine wordt tussen 90 en 150 cm, maar toen ik deze berenklauwen fotografeerde (in juni), waren ze ongeveer 180 cm hoog
Jonge planten zijn nog niet giftig, volgens diverse boeken ...
maar toch is terughoudendheid bij deze plant geboden. Kijk ernaar, geniet ervan want ze zijn mooi, maar raak ze liever niet aan! Dat kan huidbeschadigingen veroorzaken.

Houd (van) de dief!!!

Het is een mooie zomerochtend. Je wilt even rustig in de tuin gaan zitten lezen. Een kop koffie erbij, met een lekkere plak cake. Boek naar buiten, cake naar buiten, zo, even naar binnen om de koffie te pakken.

Je wilt de koffie neerzetten en ... Wat? Waar is de cake nu?

Tja, dat komt ervan als je tuin tot het territorium van een zorgzame merelvader met twee jongen behoort! Hij heeft voor de derde keer jongen dit jaar en die moeten groot en sterk worden, daar heeft hij heel veel voor over! Zingen doet hij al een aantal weken niet meer, maar van zijn vaderplichten kwijt hij zich als de beste.

Hulde aan deze slimme, lieve, dappere vader!

Ultraviolet

Bloemen met strepen zijn dikwijls nog mooier wanneer je in staat bent ultraviolet licht te zien ...
Mensen kunnen dat niet ...
bijen wel ...
en ook grasparkieten. En hiermee is de lijst ongetwijfeld niet compleet.
De tekening van de grasparkieten met traditioneel, niet door kweek gemanipuleerd verenpak ziet er in ultraviolet ook heel anders uit en is medebepalend voor hun plaats in de rangorde van de groep. Bijen zien de bloemen hierboven anders, misschien nog mooier! Het zijn malves, vertelde een attente bezoekster van dit blog mij.

Bij bloemen horen vlinders. Deze mag de rij sluiten.