Het feest van het witte streepje

Hup naar buiten, het is mooi weer!

Dat is leuk! Een zilverreiger! Die had ik nog nooit gezien. Hij is heel schuw en vliegt later weg. Waar? Het is het witte streepje. Klik op de foto om te vergroten, dan zie je het.

Een beetje ijs op het water

Ook een bevroren plas is mooi

Hier nog een stukje dichterbij.

Winter!

Plate service? Een omgezaagde boom met paddestoelen erop

Trek je jas aan, het is koud! Kom, ik help je wel even.

Gewoon, een slootje met ijs

In het bos. Rijp op de takken, de zon schijnt door de bomen.

En nog eens in het bos

Wel merels, maar alleen kerels!

Het is winter en het vriest al een poosje. Dan hebben veel vogels het moeilijk. De bessen zijn bijna op en ook is er moeilijker aan insectjes te komen. Regenwormen? Hoe zou dat moeten, met de bevroren grond? Waar zitten de regenwormen nu? Zijn ze een stukje naar beneden gekropen?
Al meer dan een week komen een mannetjesmerel - misschien wel de heldhaftige vader die afgelopen zomer in onze tuin heeft gebroed - en een juveniel - zijn zoontje? - in onze tuin voedsel zoeken.
Ze krijgen klokhuizen, appels die niet meer helemaal goed zijn, graanvlokken uit de muesli en als er een keer een rozijn meekomt, pikken ze die er meteen uit.
Ze hebben honger! Als we 's ochtends opstaan, zitten ze al te wachten, ook al is het nog donker. Doe je de deur open en leg je wat neer, dan komen ze gelijk!
De vader is alerter dan zijn zoon, die wel van het gedrag van zijn vader leert. Maar omdat hij minder goed oplet, is vader meestal eerst en krijgt vader de lekkerste hapjes. Soms loopt zoonlief achter vader aan als die net iets heeft gevonden. Vader stuurt zijn zoon niet weg, maar hij voert hem ook niet. Die jongen is zeker al een half jaar oud, dan past bedelgedrag niet meer!
We moeten ook opletten dat er elke dag water is. Het bevriest weer snel.
Maar waar we ook kijken, in de tuin, in de buurt, tijdens wandelingen in het bos ... overal zien we alleen maar mannetjesmerels. Waar zijn de vrouwtjes toch?
Ik kreeg een poosje geleden een artikel toegestuurd over dit verschijnsel. De mannetjes zitten 's winters op de warmste plek met het meeste voer, in dorpen en steden. De vrouwtjes zitten meer in het bos.
Of zouden ze ook wat naar het zuiden trekken? Als niet-bioloog denk ik daarover na. Waarom is dit zo?
De mannetjes hebben zo voor het komende broedseizoen al een territorium van goede kwaliteit. Dat moeten ze verdedigen en dat doen ze ook, ze zijn best fel en dapper. Er zijn daar misschien wel meer gevaren, van verkeer en van katten. Er zijn trouwens ook wel mannetjes die in het bos blijven. We hebben tegenwoordig een populatie bosmerels en een andere van stadsmerels.
De vrouwtjes moeten in moeilijker omstandigheden overleven. Ze zijn ook schuwer, meer teruggetrokken. Ze moeten slim zijn om voedsel te vinden, dat is daar niet zo rijkelijk voor handen. Verkeer en katten zijn er minder. Zijn ze groot genoeg om geen gevaar te duchten van buizerds of sperwers?
Hoe dan ook, ik heb al in geen weken een vrouwtjesmerel gezien. Ik hoop dat ook zij kans zien te overleven!