De bruidskleren van de natuur

Pas geboren ziet het kindje alleen wie heel dichtbij is ...
Pas verliefd, zie je alleen je geliefde ...

De kring wordt langzamerhand groter ...

En er is ook een weg de wijde wereld in ... Daar is het ook mooi!

Zaterdag is wit van bloesem en hagelstenen met felblauwe opklaringen!

Zacht en roze

Magnoliabloesem. De zachtroze bloemblaadjes verspreiden een heerlijke geur in de lentelucht.


Voorjaar, vlinders in je hart! Dat overkomt deze judaspenning. De vleugels van vlinders zien er zacht uit. Maar als je heel dicht bij deze koninginnepage komt terwijl ze nectar uit de bloem drinkt, hoor je haar vleugels snorren! De vleugels moeten wel stevig zijn, anders zou de vlinder niet kunnen vliegen.

Lila en lief!

Deze mooie lila bloem is pulsatilla of wildemanskruid. Wildemanskruid? Maar hij ziet er zo lief uit! Is dit nu een bloem voor wie anders een wildeman zou worden of is het een bloem die een beetje meer pit geeft? Hoe zit dat toch?












Ook lief: de laatste lila krokusjes. Lilablauw houden ze hun gezichtjes naar de zon gekeerd.













Tederheid: deze zachtlila rotsplanten









En tot slot wat meer pit: deze kleine botanische tulpjes verspreiden een heerlijke honinggeur!


Dinsdag is lila, lila is lief!

Maandag heeft een groene sluier

Plotseling zie je overal het tere groen van jong blad. Als een ijl waas ligt het over de bomen, de struiken gaan met een wat dichtere sluier getooid.
Over deze boom zou je wel naar de hemel willen lopen ... of kruipen?
Ik moet hierbij aan de boomkruiper denken. Nu ik eenmaal zijn tinkelende wat eentonige liedje ken, hoor ik hem overal. In kleine bosjes, zelfs gewoon in straten: tietie tiediedie tiediediediediedie. Je hebt boomkruipers die het heel netjes zingen, anderen wijken iets af en dan swingt het een beetje, maar altijd is het duidelijk te herkennen.
Hoe leer je dat nu? Ga wandelen met iemand die vogelzang goed kan onderscheiden, of koop een CD. Of ik ooit een boomkruiper heb gezien? Nee, nog nooit! Meestal zitten ze aan de achterkant van de boom en ze hebben echt een schutkleur.
Ik vind het niet erg, ik ben blij met zijn liedje.
De boom op de foto wordt misschien een spechtenboom of is dat al. Ja inderdaad, in de verte hoorde ik een specht: de groene!

Op een knalroze wolk van nachtegalenzang ...

In de buurt van mijn werk is het nogal druk

Toch kan deze donderdag niet meer stuk

Mijn hart maakte een grote sprong van geluk

Want temidden van al het kabaal

Zat hij te zingen in zijn eigen bosje: de nachtegaal!

En hoe je je dan voelt ... is op de foto te zien.

Paasmaandag

Paasmaandag is vol gele forsythia en blauw van de hemel en de druifjes!

Paasfeest! Geel en paars feest!

Zondag, pasen, de dag begint grijs en regenachtig. Later breekt de zon door en is er een feest van kleuren te zien!
Paaszondag is geel en paars!

Zaterdag voor pasen: verstilde witheid

Stilte.
Wit.
Ingetogenheid.
Wachten

Een dinsdagse wandeling als een beautysalon

- Je moet je haar weer eens verven!
- Oh! Waarom?
- Het heeft verschillende kleuren!
- Nou en? Dat heeft longkruid ook. Waarom zou ik dat dan niet mogen?











Afgelopen dinsdag was het een beetje IJslands weer. Overvallen door koude regenvlagen vluchten we een tropische kas in. Het is er - voorlopig - droog en warm. Als het kleine meisje uit het sprookje van Andersen hier zwavelstokjes heeft afgestoken, dan waren het er meer dan één. Bij de plant hiernaast moest ik aan dat sprookje denken.






















Verder wandelend komen we in een compartiment terecht dat overdadig geurt als een badkamer vol zeepjes. Pittosporum tobira bloeit hier uitbundig en verspreidt dit overdadige parfum.

Dan maar naar de vorige kamer terug. Hier ruikt het niet zo, maar het is wel warmer. Ineens begint het te brommen en daarna te sissen. Tja, tropische planten houden nu eenmaal van een vochtige atmosfeer en de hele kas staat vol mist! Plakkerige haren en vochtige jassen zijn het resultaat.

Als je er zo gehavend uitziet, mag je de poederkwast wel eens flink hanteren!

Buiten is het weer droog en schijnt de zon. De wind droogt onze haren en jassen.
Dinsdag was rose, lila en blauw met zon en regen!

Vrijdag heeft alle kleuren van de regenboog ... maar geen plaatjes!

Ik heb een mooie verjaarstaart gemaakt! Van biscuitdeeg, met marsepein en zonnebloemen erbovenop! Wacht, ik heb er ook een digitale foto van gemaakt en die stuur ik je zo wel met een mailtje!
Zo gaat dat vaak tegenwoordig. Aan de ene kant is het leuk dat je nu iemand bijna direct precies kunt laten zien wat je zelf hebt gezien. Niet alleen van je vakantie, maar ook als je een paar uur weg bent geweest. Je kunt iemand over je schouder laten meekijken.
Tijd om te dromen? Tijd voor verrassingen? Als je het mailtje nog even ongeopend laat en je stelt je die taart voor, kan je inderdaad een verrassing wachten. Hé, ziet die ander een zonnebloem zo? Wat een fel geel! Oh, stelen en blaadjes erbij ... ik dacht dat de hele taart bedekt zou zijn met bloemen ... en misschien wel slagroom ertussen ... en nu is het asymmetrisch ... heel anders dan ik dacht! Wel een leuk idee, misschien kan ik daar ook eens iets mee doen ...
Krijg je direct het mailtje en bekijk je het onmiddellijk, dan heb je meteen gezien hoe de taart eruit ziet, waarschijnlijk nog voordat je je er iets bij had voorgesteld. Oh wat leuk! of: Nou, niet zo leuk en misschien is dan de kous af. Niet de voorpret van dromen, geen inspiratie voor een eigen idee.
Als je er wat langer over nadenkt, vindt hier toch een cultuuromslag in het beleven plaats. Vroeger schreef men elkaar brieven. Je hoorde niet de intonatie van de stem en daardoor bleef er veel te raden en ontstonden er wel eens misverstanden. Bij de introductie van de telefoon bleef er bij het telefonisch contact al minder in het onzekere. Als je gesprekspartner iets niet goed begreep, was er gelegenheid dit direct recht te zetten.
De mobiele telefoon werd gemeengoed en daarmee veranderde het telefoongesprek van iets voor bepaalde gelegenheden in een zeer frequent gebruikt communicatiemiddel.
En nu kun je elkaar op internet niet alleen mailen, maar ook horen en zien. Blijft er dan nog iets te radem of te dromen? Minder dromen betekent ook minder eigen creativiteit.
Is er een groot verschil met vroeger? Er is een toegenomen frequentie van de communicatie en een toegenomen precisie in ervaren van dingen. Daardoor is de tijdsdruk groter en hebben we minder tijd om te dromen. Maar is de weergave van wat we zien echt of zijn het façades waarachter we ons verschuilen?
Wat houden we voor onszelf en wat geven we aan (vele) anderen prijs?
Komen we elkaar nader of staan we verder van elkaar af?
Vrijdag heeft alle kleuren van de regenboog! Je mag van mijn verjaarstaart dromen. Hij mag eruit zien zoals jij dat wilt!

Twee wat introverte voorjaarsbodes

Deze zaterdag is wat ingetogen van kleur. Klein hoefblad is stralend geel, maar de bloemen van het groot hoefblad zijn heel wat minder opvallend van kleur. Misschien kun je hier een parallel trekken tussen kleine honden zoals de felle Yorkshire terriër en hun meestal veel rustiger grote soortgenoten als bijvoorbeeld de Pyreneese berghond.
Klein hoefblad straalt je tegemoet en bij het grote zou je kunnen denken: wat is dit, een dor blaadje? Nee, toch een bloem!
Deze helleborus orientalis of kerstroos - die met kerstmis nooit bloeit - houdt zedig haar bloemen naar beneden. Zo komt er geen regen, hagel of sneeuw in en ... ze laat zich niet in haar hart kijken! Er moest dus even een trucje worden toegepast met een gieter onder een steel om die verborgen schoonheid aan het licht te brengen ...










Zaterdag is ingetogen violet met prachtige cumuluswolken!