September is een fluwelen cape ...

Het septemberweer omhult je als een zachte fluwelen cape. De ergste warmte is voorbij, de zon koestert in plaats van fel te steken en als het toch eens wat warmer wordt, is er in de schaduw meer koelte te vinden dan in de voorbije zomermaanden. Er is meer wind en zo ruist de cape zacht en golvend om je heen.
Het gras blijft overdag in de schaduw ook nat en de vochtige lucht ruikt naar afstervende planten, hars, bloemen of soms zelfs vruchten.
Af en toe zingt de tjiftjaf, nòg minder vaak is de zwartkop soms nog zachtjes te horen, des te blijer kun je zijn als je dat overkomt. Overal rijpen vruchten, het zonlicht is zachtgeel en tegen de blauwe lucht steken de eerste felgele bladeren prachtig af.

(de similia triloba)
September heeft niet de pittige frisheid van mei en het licht is voller en warmer dan in oktober. September is een afscheidscadeau van de zomer en het voorportaal van de herfst. September balanceert tussen zinderende zomerhitte en strenge najaarskou.
Het is de maand van de herfstequinox en het sterrenbeeld Weegschaal. Van alles even veel en daardoor een evenwicht: niet te veel warmte, niet te veel kou, veel vruchten, maar ook nog wat bloemen.
Kon het maar zo blijven? Nee, want dan wordt de beweging tot staan gebracht en zal er het volgend jaar geen pril lentegroen meer zijn en de herfst heeft dan geen rijke oogst aan vruchten meer te bieden.
September is mooi, maar we moeten wel verder.

(Sedum, de hemelsleutel)