Piepers

Ik loop over het bruggetje. Plons! Eentje springt in het water. Piep piep! Opeens zie ik de andere twee. Ik zou wel verder willen, maar zij willen het water niet in en zijn ook een beetje bang. Ze blijven nog een poosje zitten, ik blijf staan en dan plonzen ze tussen de waterlelies. Ze zijn vertederend.
De volgende dag rent er eentje piepend weg tussen de planten. Ik loop het bruggetje af en zie hem, zonder beschutting, in het gras staan. Hij dacht zich te verstoppen ... maar toen was er niets meer. De andere jonge meerkoeten zijn niet meer te horen of te zien.