Spiegeltje spiegeltje ...

Er was eens ... een koningin. Ze was de machtigste vrouw van het land. Ze wilde ook in schoonheid iedereen overtreffen. Elke dag keek ze in de spiegel (die kon praten) en vroeg dan of ze nog steeds de mooiste van het land was. En op een kwade dag ... zei de spiegel dat een ander de mooiste van het land was. Haar hart ontstak in toorn en ze wilde niet rusten totdat zij haar rivale zou vinden en onschadelijk zou maken. Want mooi was de koningin wel, maar ze had een slecht hart!
Ik moest aan een sprookje denken toen ik de bomen in het verstilde grijze winterlicht gespiegeld zag in de vijver ...

Zeg eens, vijver vol met water?

Zijn wij de mooiste bomen, nu en later?

Zolang ik hier ben, waren jullie hier ook altijd,

jullie zijn mij lief, draag in je hart geen nijd!

En ze leefden nog lang en gelukkig!

Wie heeft dàt gedaan?

Wat is dat? Hoe komen die mooie bogen hier nu? Wie heeft dat zo mooi gedaan? Dat hebben de storm en de takken van de struikjes samen gedaan! De takken zijn zo lang dat ze op de grond hangen. Bijna altijd hangen ze stil, maar nu het zo hard heeft gewaaid, heeft de wind met de takken halve cirkels op het pad geschreven. Leuk hè!
Wie heeft die vruchten met die leuke rode steeltjes daar op het gras gelegd? Dat heeft de vaantjesboom, of Chinese zakdoekjesboom, of Davidia involucrata gedaan! Van het voorjaar had hij mooie zakdoekjesachtige bloesems waarbij het vruchtbeginsel al te zien was. Later zijn de vruchten mij helemaal niet meer opgevallen, maar ineens lagen ze op het gras. Gelukkig stond er een naambordje bij de boom, want ik zou hem zo niet herkend hebben.