December: meer dan grauw en grijs

De laatste dag van het jaar. Een terugblik in december ...

Land, lucht en water in gedekte tinten
Het riet wacht op het zingen van de karekiet
Dit lieveheersbeestje school in een pepermuntgeranium en kwam één van de schaarse zonnestralen opzoeken
Skimmia brengt een wat ingetogen vrolijkheid in de tuin
Wat ruik ik? Viburnum! Heerlijk, het ruikt een beetje naar vanilleGingko, geliefd omdat er allerlei geneeskrachtige werkingen aan worden toegeschreven. De pruimachtige besjes zijn heel mooi maar ruiken echt heel vies!

Meloenboom tegen een stralend blauwe hemel. De geur waait je al van verre tegemoet. Gelukkig bloeit deze struik heel lang, wel tot maart.

De mooie rozet van een distel. Door zich plat op de grond uit te spreiden, verzekert hij zich van genoeg ruimte om zich heen in het voorjaar

Glanzend rode vruchtjes tegen een blauwe hemel. Mooi! Ik wens u voor volgend jaar: oog voor al het moois dat er is, hoe klein ook. Dat brengt een groot geluk! Tot 2007! Tot gauw!

Een andere blik op de wereld

De bloemen zijn bijna allemaal weg. De meeste bladeren zijn gevallen, de lucht is vaak grijs ... al het moois dat ik de afgelopen maanden fotografeerde, is er nu niet. Wat moet ik nu?

Iets anders zoeken dat mooi is. Op een andere manier gaan kijken. En ik zie vormen en kleuren die afgelopen zomer verborgen waren of waaraan ik misschien helemaal geen aandacht heb geschonken, omdat andere dingen veel opvallender waren en ik die veel mooier vond.

Kijk maar ...

Dat heb ik van de zomer nooit gezien, omdat de zon zo hoog stond. Maar nu zie je door de laag staande zon dat de tijm mooie koepeltjes vormt. Ruiken doen de tijm en lavendel nauwelijks meer, nu het zo vaak koud en nat is.

Het licht van de lage namiddagzon laat zien hoe het mos mooi bol tussen de tegels groeit. Het korstmos op de tegels geeft geen relief

De prachtige paarsrode takken aan deze struik waren mij niet eerder opgevallen

Zelfs op een grijze dag springen de gele takken van deze struik er nog uit

Er is nog hoop. Bijvoorbeeld deze hoop bladeren in de namiddagzon ...

Regen en wind!

Vandaag is een dag met veel regen en wind. En kapot gewaaide paraplu's in bijna alle kleuren van de regenboog ...


In de hoek gegooid, als dank voor bewezen diensten

Was de prullenbak al vol of heeft de wind dat gedaan?
Op de achtergrond hyacinten. De paraplu zelf doet denken aan een narcis!

Ook alweer naast de prullenbak. Deze paraplu kleurt mooi bij het groen.

Deze blauwe paraplu heeft een blauwtje gelopen. Op een parkeerplaats gefotografeerd; de eigenaars zijn zonder hem weggereden.

Wat zielig! Je trouwe vriend bij regen en andere slechte tijden gooi je toch niet zomaar in de gevangenis!

Met hartelijke dank aan Tureluur die de meeste foto's van deze post aan mij heeft gegeven.

Ik kan het toch niet laten om aan het eind nog even een serieuze oproep te doen en als die wordt nagevolgd, kan ik nooit meer zo'n post maken als vandaag: Gooi je kapotte paraplu in een prullenbak en neem hem anders mee naar huis en doe hem daar weg!

Herinneringen

Er was eens ... een rek dierbare oude grammofoonplaten. Ernaast lag een fotoalbum. Zowel de grammofoonplaten als de foto's waren de tastbare bewijzen van lieve herinneringen. Ze waren niet meer zoals toen ze nieuw waren. De grammofoonplaten hadden krassen, de foto's waren verkleurd. Maar misschien gaf dat juist wel een extra dimensie. Terwijl je ermee bezig was, droomde je weg, je herinnerde je hoe het toen was ... En juist door de krassen op de grammofoonplaten en de veranderde kleuren van de foto's besefte je dat het om dingen uit het verleden ging.
Je voelde een soort heimwee, weemoed vermengd met warmte. Het was niet helemaal zoals vroeger ... maar je kon benaderen hoe het toen was.
Veel mensen hebben al geen platenspeler meer. De CD-speler wordt ook steeds minder gebruikt. Je neemt gewoon een "download" en als die je verveelt, laat je hem plaats maken voor een andere. Je zou al die gedownloade tracks wel kunnen opslaan en bij gelegenheid op je nieuwe PC of je nieuwe MP3 speler kunnen overzetten ... maar de drempel om je er helemaal van te ontdoen, is waarschijnlijk al een stuk lager dan bij iets tastbaars als een CD of een grammofoonplaat, zeker bij degenen die nauwelijks meer CD's, laat staan grammofoonplaten hebben bezeten.
Digitale foto's kun je van site naar blog naar memory stick naar weer een andere PC laten migreren zonder dat ze enige verandering ondergaan.
Voordeel of nadeel? Voordeel is dat ze net zo mooi blijven als ze altijd waren; nadeel dat je niet meer zelf in je herinnering een extra gouden glans kunt geven aan die tastbare en verbleekte aandenkens.
Dus er waren eens ... minder momenten om weg te dromen? Misschien is het wel heerlijk dat de muziek en de foto's zo mooi blijven. En niets belet mij om mij in gedachten weer beelden van vroeger voor de geest te halen, of melodieën van muziekstukken die ik mooi vind, te horen. En wat een heerlijke verrassing om ze dan te kunnen oproepen en te ervaren dat ze nog net zo mooi als vroeger zijn!
Of de generatie die opgroeit met downloads en digitale foto's minder dromerig is dan diegenen die daarnaast ook nog bijvoorbeeld CD's en fotoalbums hebben, is een vraag die ik niet kan beantwoorden. Ik zit er zelf een beetje tussenin. Het hangt van je persoonlijkheid af en van het feit of je je bewust bent van de mogelijkheden, beperkingen en effecten van de nieuwere media.
Droommanagement? Nee. Dromen mogen gewoon uit zichzelf komen.