Er zijn minstens twee soorten anjers en rozen, ontdekte ik laatst: je hebt potanjers en potrozen en anjers en rozen zonder het voorvoegsel "pot" ervoor. Dat zijn dan blijkbaar de "gewone". Zien ze er nu zo anders uit? Nog afgezien van het feit dat beide bloemen in veel variëteiten worden gekweekt, zie ik eigenlijk geen verschil, behalve dan dat er van mij wordt verwacht dat ik die potanjers en potrozen niet in de volle grond zet.
Jarenlang heb ik twee mooie rode potroosjes in een perkje in de voortuin gehad, ze deden het er prima! En van een kamerplant kun je een tuinplant maken, als de klimatologische omstandigheden voor de plant tenminste goed zijn.
Zo zijn er ook siervogels. Dat zijn geen beeldjes van vogels, maar echt levende vogels; je kunt zelfs voer voor siervogels kopen. "Een vogel is niet slechts voor de sier; naar ik hoop leeft hij met veel plezier". En siervogels zijn dan zeker ook nog kooivogels, wat voor een vogel ongetwijfeld geen onverdeelde vreugde is; hoe kan hij dan zijn vleugels gebruiken?
Onkruid kennen we ook, dat is net zo erg als een ondeugd. Nu is onkruid meer iets subjectiefs dan ondeugd: wat de een mooi vindt, bijvoorbeeld kruipend zenegroen, noemt de ander onkruid omdat het in de tuin moeilijk tot een vaste plek beperkt kan blijven of buiten de perken tussen de bestrating opkomt.
Ik kan niet anders dan concluderen dat al die voorvoegsels als pot-, kooi-, perk- en sier- meer iets zeggen over datgene wat wij als mensen willen dan over de eigenschappen die de dieren en planten in kwestie hebben. Die planten, die dieren, moeten zijn zoals wij willen, om het even of nu blijkt dat zij daarvoor minder geschikt zijn (planten) of er niet gelukkig van worden (dieren). Niet echt geweldig dus.
Je komt alleen vooruit door te roeien met de riemen die je hebt. Willen roeien met riemen die je wilt hebben, maar die er niet zijn, zal je geen vooruitgang brengen.
Daarom: rozen! anjers! vogels! planten!
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment